رشد بیش از حد باکتری‌های روده کوچک، باعث به وجود آمدن ناراحتی‌هایی در دستگاه گوارش می‌شود
 
چکیده
«سیبو» عبارت است از ناراحتی دستگاه گوارش و به طور مشخص روده کوچک. در مقاله پیش رو، نویسنده سعی داشته است که علائم و ناراحتی‌هایی که به نام سیبو شناخته می‌شوند را شرح دهد و راه علاج و درمان آن را نیز بیان کند. در طول این مقاله، شما با عملکرد روده، تعریف سیبو، علائم آن، غذاها و خوراکی‌هایی که سیبو را به وجود می‌آورند و راه‌های درمان آن، آشنا می‌شوید. فراموش نکنید که در صورت مشاهده علائمی شبیه آنچه در این‌جا می‌خوانید، خود‌درمانی نکنید و حتما با پزشک متخصص مشورت کنید.

تعداد کلمات 3002/ تخمین زمان مطالعه 15 دقیقه
نویسنده: دکتر ادوارد گروپ
مترجم: میثم نریمانی

مقدمه

اگر شما به کرات و پی‌در‌پی؛ گاز، التهاب، درد شکمی، تهوع و استفراغ و اسهال یا یبوست را تجربه می‌کنید، ممکن است به این علائم توجه نکنید و به آن‌ها بی‌اعتنایی کنید یا خود را به خاطر آنچه خورده‌اید، سرزنش کنید. اما اگر این علائم باقی بمانند و طول بکشند، ممکن است شما را مجبور کند تا بررسی کنید که آیا وضعیت سلامتی شما جدی است یا نه.
مردم هنگامی که با علائم این‌چنینی گوارشی مواجه می‌شوند، اغلب آن‌ها فکر می‌کنند که مشکلات پیش‌آمده به سندرم روده عصبی (IBS)، سندرم روده تحریک‌‌‌‌پذیر و یا رشد بیش از حد کاندیدای مخمر برمی‌گردد؛ اما محققان وضعیت موذیانه دیگری که می‌تواند باعث ناراحتی گوارشی بشود(GI) را کشف و آشکار کرده‌اند: رشد بیش از حد باکتری‌های روده کوچک یا «SIBO». کارشناسان می‌گویند که شمار افرادی که دارای مشکل سیبو هستند، در حال افزایش است. از آن‌جا که سیبو هنوز به طور کامل شناخته نشده است، اغلب آن را یا تشخیص نمی‌دهند و یا اشتباه تشخیص می‌دهند.
سیبو چیست و علائم آن چیست؟ آیا درمان طبیعی وجود دارد که به درمان آن کمک کند؟ ما در این‌جا، با راهنمای طبیعی سلامت سیبو  پاسخ خواهیم داد.
 

سیبو: یک مرور سریع

در اینجا برخی از حقایق در مورد رشد بیش از حد باکتری‌های روده کوچک یا همان سیبو آمده است:
 • باکتری‌ها برای هضم لازم هستند، اما وقتی چیزی از حالت تعادل خارج شود، می‌تواند باعث رشد بیش از حد بشود.
 • سیبو: افزایش تعداد و یا تغییر در نوع باکتری، در بخش فوقانی دستگاه گوارش است.
 • علائم معمول آن شامل گاز، نفخ و تورم شکمی می‌شود.
 • سیبو غالباً با بیماری‌های دیگر اشتباه گرفته می‌شود.
 • تست تنفس شایع‌ترین تست برای سیبو است.
 • رژیم غذایی، مکمل‌ها و پروبیوتیک‌ها، راه‌های طبیعی برای کاهش علائم هستند.
 

چگونه یک روده سالم کار می‌کند؟

قبل از اینکه بتوانیم به طور کامل سیبو را بشناسیم، مهم است که محیط روده که شامل میکروبیوم بدن شما می‌شود را درک کنید؛ میکروبیوم شما، یک جامعه از میکرو‌ارگانیسم‌ها است. تصور اینکه، باکتری‌هایی در درون شما زندگی می‌کنند، ممکن است جذاب به نظر نیاید، اما بدن شما دارای یک رابطه هم‌زیستی با گونه‌های بسیاری از باکتری‌های پروبیوتیک دارد که سیستم ایمنی بدن شما را تقویت می‌کند و شما را سالم نگه می‌دارد.
هنگامی که همه چیز بدون دردسر و به‌آرامی پیش می‌رود، بدن شما نیز غذا را همین‌طور که غذا از دستگاه گوارش (GI)  یا بخش مربوط به هضم عبور می‌کند، هضم می‌کند. همان‌گونه که غذا از دهان به مری و معده منتقل می‌شود، عضلات، اعصاب و انتقال‌دهنده‌های عصبی، مثل سروتونین، از طریق مراحل مختلف هضم، به حرکت آن کمک می‌کنند.
همین‌طور که مواد غذایی روی هم انباشته می‌شوند، که به آن «بولوس» می‌گویند، غذا از میان دستگاه گوارش حرکت می‌کند؛ آب گوارشی و آنزیم‌های گوارشی، مواد مغذی را تجزیه می‌کنند تا بتوانند در جریان خون جذب شوند. باکتری‌های پروبیوتیک و آنزیم‌های گوارشی در دستگاه گوارش، به هضم کمک بیشتری می‌کنند. اگرچه فلورای روده کمک می‌کند بدن ما، ویتامین‌ها و مواد معدنی را جذب کند، آنزیم‌های مفید گوارش را تولید کند و با باکتری‌های مضر مبارزه کند، با این حال، گاهی اوقات چیزهایی از تعادل خارج می‌شوند که منجر به رشد بیش از حد باکتری در روده کوچک و یا همان سیبو می‌شوند.
 

سیبو  چیست؟

سیبو، یا رشد بیش از حد باکتری‌های روده کوچک، با افزایش تعداد یا تغییر در نوع باکتری در بخش فوقانی دستگاه گوارش بروز می‌کند. اگر چه روده بزرگ، معمولا باکتری‌های زیادی دارد، اما روده کوچک معمولاً گروه یا دسته بزرگی از باکتری‌ها در آن وجود ندارد. مشکل در هضم، می‌تواند باعث به وجود آمدن عدم تعادل شود و منجر به سیبو شود. با داشتن بیش از 100،000 واحد سازنده (CFU) باکتری در میلی‌لیتر در یک آسپیریت روده کوچک، مجموعه‌ای از مواد گوارش به عنوان عاملی برای تشخیص سیبو در نظر گرفته می‌شود.
در شرایط سالم، چندین فرآیند، سطوح باکتری در روده کوچک را حفظ و کنترل می‌کنند:‌ ترشحات اسید معده، حرکت طبیعی عضلانی غذا از طریق دستگاه گوارش، خاصیت از بین بردنِ باکتری صفراوی تولید‌شده توسط کبد و پانکراس، و یک دریچه ایلئوسکال سالم (که روده کوچک و روده بزرگ را از هم جدا می‌کند).
در برخی از افراد، سیبو بدون علامت است و در موارد دیگر، به علت شرایطی که سبب رشد بیش از حد باکتریایی می‌شود، علائم وجود دارد؛ به عنوان مثال، یک دریچه معیوب آیلوآکال. از آن‌جا که سیبو اغلب به همراه بیماری‌های دیگر دیده می‌شود، ممکن است تشخیص داده نشود؛ مگر اینکه یک پزشک یا شخصی که مراقب بهداشتی درمانی است، آزمایشاتی انجام دهد.
 

علائم سیبو

علائم سیبو ممکن است شامل برخی یا همه موارد زیر باشد:
 • سوء‌هاضمه؛
 • نفخ؛
 • گاز؛
 • استفراغ؛
 • درد شکمی؛
 • تورم شکمی؛
 • یبوست؛
 • اسهال یا مدفوع شل؛
 • حالت تهوع؛
 • ضعف و خستگی؛
 • هالیتوزیس (تنفس بد)؛
 • کاهش وزن؛
 • فقدان یا کمبود ویتامین B-12، آهن یا کمبود ویتامین محلول در چربی (A, D, E, K).
از آنجایی که سیبو می‌تواند باعث کمبود مواد مغذی و محدودیت جذب، به‌ویژه پروتئین و چربی شود، این وضعیت می‌تواند بسیار شبیه «IBS» باشد.
 

چه بیماری‌هایی همراه با سیبو دیده می‌شوند؟

از آن‌جا که سیبو اغلب با بیماری دیگر اشتباه گرفته می‌شود، متخصصان پزشکی هنوز هم مطمئن نیستند که چه تعداد از افراد سیبو دارند؛ ولی مطالعه‌ای نشان داده است که بین 5/2 تا 22 درصد افراد، تحت تاثیر این بیماری قرار می‌گیرند.  برخی مطالعات نشان داده‌اند که سیبو، بیشتر در زنان اتفاق می‌افتد، اگر‌چه مطالعات دیگر نشان می‌دهد که این بیماری در مردان و زنان به طور مساوی و یکسان رخ می‌دهد.
سیبو، بیشتر در افرادی که بیماری‌های دیگری نیز دارند، شایع است. مطالعه‌ای نشان داده است که 17 درصد افرادی که هیچ علامت خاصی از بیماری ندارند، ولی به صورت بیمار‌گونه چاق هستند، مبتلا به سیبو هستند؛ در صورتی که در میان افرادی که هیچ علامتی از بیماری خاصی ندارند، ولی چاق نیستند، تنها 5/2 درصد آن‌ها سیبو دارند. احتمال مبتلا شدن به بیماری سیبو  با افزایش سن، افزایش می‌یابد. سیبو در90 درصد سالمندان 70 تا 94 ساله و به‌ویژه کسانی که قادر به جذب لاکتوز نیستند، خود را نشان می‌دهد. سیبو با سایر بیماری‌های «GI» دیده می‌شود. یک مطالعه نشان داد که 30 تا 85 درصد افراد، مبتلا به IBS و 50 درصد از افراد، مبتلا به مرض سلیاک بودند، اما بیماری آن‌هایی که به رژیم غذایی بدون گلوتن واکنش نشان نداده بودند، سیبو داشتند. افراد مبتلا به اسکلرودرمی، یک بیماری مرتبط با بافت و نسوج، یا کسانی که پرتودرمانی داشته‌اند ممکن است شانس بیشتر و احتمال بیشتری وجود دارد که به سیبو مبتلا شوند. سیبو هم‌چنین در بین کسانی که اَلکُلی هستند، نسبت به دیگر گروه‌هایی که اَلکُلی نیستند، بیشتر شایع است. یک مطالعه نشان داد که 50 درصد افرادی که به سیروز کبدی مبتلا بودند، دارای سیبو بودند. افراد مبتلا به دیابت نوع 2، احتمال و ریسک بیشتری برای ابتلاء به سیبو دارند، زیرا دیابت بر روی حرکت روده تاثیر می‌گذارد، که تاثیر آن از طریق غذایی که در دستگاه گوارش حرکت می‌کند، می‌باشد. بعضی به خاطر مبتلا شدن به سیبو دچار کمبود ویتامین‌ می‌شوند، از جمله  B-12، آهن و ویتامین‌های محلول در چربی (A, D, E, K).
کارشناسان بر این باورند که سیبو باعث کمبود B-12 می‌شود. در یک تحقیق و پژوهش مشخص شد که افراد مبتلا به گاستریت و سیبو کمتر B-12 جذب می‌کنند و به احتمال زیاد، به این دلیل که باکتری که B-12  را جذب می‌کرده است، به مقدار کمتری در بدن آن‌ها باقی مانده است.
 

 بیشتر بخوانید: چگونگی درمان بیماری‌های گوارشی


علت سیبو چیست؟

کارشناسان معتقدند که عوامل متعددی در رشد باکتری‌های روده کوچک نقش دارند. سیبو نه فقط به علت باکتری‌های به اصطلاح بد است، بلکه باکتری‌های خوب نیز ممکن است تعادلشان در روده به‌هم بخورد و از سطح طبیعی فراتر روند. تحت کنترل نگه داشتن باکتری در روده کوچک، بستگی به عملکرد سالم فرایندهای مختلف گوارشی، از جمله ‌ترشحات اسیدگاستریک معده، جنبش عضلانی طبیعی مواد غذایی در سرتاسر دستگاه گوارش، باکتری از‌بین‌برنده خواص صفرا که توسط کبد و لوزالمعده تولید شده است و یک دریچه ایلئوسکال سالم (که روده کوچک و روده بزرگ را از هم جدا می‌کند) دارد. هر چیزی که در این فرایندها تاثیر می‌گذارد، می‌تواند عملکرد روده را مختل کند و منجر به سیبو ‌شود. بیماری‌هایی که بر دستگاه گوارش تاثیر می‌گذارند، مانند دیابت، نقص ایمنی و اتوایمون، بیماری سلیاک و یا بیماری کرون، ممکن است موجب رشد بیش از حد باکتری در روده کوچک شوند.
آسیب فیزیکی در دستگاه گوارش، ناشی از جراحی یا عوارض بیماری‌های دیگر، می‌تواند به سیبو منجر شوند.  یک دریچه ایلئوسکال آسیب‌دیده، می‌تواند باعث شود که باکتری از روده بزرگ به روده کوچک بازگردد. عوامل دیگری که می‌تواند باعث برگشت باکتری‌ها از روده بزرگ به روده کوچک شوند، که شامل انسداد روده، دیورتیکولیت، از دست دادن تحرک عضلانی طبیعی دستگاه گوارش و یا وقتی مدفوع به روده بزرگ (کولون یا همان قسمت پایین روده بزرگ) برمی‌گردد، می‌شود.
به نظر می‌رسد ارتباطی بین IBS و سیبو وجود داشته باشد و علائم این دو بیماری باهم همپوشانی دارند. با این حال، دانشمندان هنوز هم درباره اینکهIBS  باعث به وجود آمدن سیبو می‌شود یا سیبو  باعث به وجود آمدن IBS  می‌شود، به اتفاق نظر نرسیدند. برخی بر این باورند که سندرم روده تحریک‌پذیر، تحرک نرمال دستگاه گوارش را مختل می‌کند، که منجر به رشد بیش از حد باکتری‌ها می‌شود؛ در حالی که دیگران بر این باورند که سیبو  باعث به وجود آمدن علائم IBS می‌شود. گروه سوم متخصصان معتقدند سیبو و IBS بیماری‌های مختلفی هستند و باید جداگانه درمان شوند.
 

چگونه  سیبو تشخیص داده می‌شود؟

از آن‌جا که سیبو اغلب خود را به صورت بیماری دیگری نشان می‌دهد که سلامت روده را تحت تاثیر قرار می‌دهد، بنابراین ممکن است اولین بیماری نباشد که به ذهن پزشک شما خطور کند که باید برای این بیماری آزمایش بنویسد. شما می‌توانید با ارائه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی خود آن را مطرح کنید و سراغ آزمایش‌های خاصی را بگیرید.
 

آزمایش‌هایی برای تشخیش سیبو

دو روش اصلی برای تشخیص سیبو وجود دارد: یکی، آزمون نفس و دیگری کشت باکتریایی؛ البته برای تشخیص اینکه کدام یک بهترین است، اختلاف نظر وجود دارد.
آزمون تنفسی ساده‌ترین و مورد استفاده‌ترین آزمایش برای تشخیص سیبو است.
انواع مختلفی از آزمایشات تنفسی مورد استفاده قرار می‌گیرد، اما دو نوعی که متداول هستند عبارتند از: هیدروژن گلوکز و آزمایش لاکتولوز. این آزمایش‌ها مقدار گازهای تولید‌شده توسط باکتری‌ها در روده را، از طریق تنفس شما ‌اندازه‌گیری می‌کنند.
 در صورتی که قصد دارید برای تشخیص سیبو، آزمایش تنفس انجام دهید، از شما خواسته می‌شود تا یک شب غذا نخورید و از خوردن کربوهیدرات‌های غیر ارگانیک، مانند نان یا پاستا جلوگیری کنید؛ به سیگاری‌ها توصیه می‌شود تا چند ساعت قبل از انجام تست، سیگار نکشند. در روز آزمایش، ابتدا باید آبی که به آن گلوکز یا لاکتولوز اضافه شده را بنوشید. بعد یک تکنسین، نمونه‌ای از تنفس شما را در هر 15 تا 30 دقیقه در مجموع 3 تا 4 ساعت جمع‌آوری می‌کند.  ارائه دهنده خدمات بهداشتی می‌تواند با ‌اندازه‌گیری سطح گاز هیدروژن تولید‌شده در نمونه‌های تنفس، که توسط باکتری تولید می‌شود، تعیین کند که آیا شما سیبو  دارید یا خیر.
بر اساس یک تحقیق، تست تنفس لاکتولوز، اغلب در افراد مبتلا به علائمGI  نیز مثبت دیده شده است.
هر دو آزمایش ممکن است در تشخیص سیبو دچار خطا شوند. اگر به گونه‌ای باشد که کربوهیدرات‌ها را به گاز هیدروژن متابولیزه نکند (همان‌طور که اکثر باکتری‌ها انجام می‌دهند) آن‌وقت باید پاسخگو باشد. اگر باکتری‌های تولید‌کننده هیدروژن در دهان داشته باشید، ممکن است به اشتباه تشخیص داده شود که شما سیبو دارید.
 آزمون دیگر سیبو شامل یک کشت باکتریایی است که مستقیماً از روده کوچک گرفته می‌شود. در این آزمون، ‌اندوسکوپ از طریق دهان شما به قسمت فوقانی روده کوچک وارد می‌شود. دکتر یک نمونه از باکتری‌ها را از داخل بدن شما برداشته و سپس ‌اندوسکوپ کنار گذاشته می‌شود. بعد، آن نمونه در ظرف پتری کشت می‌شود تا تعداد و گونه‌های مختلف باکتری‌ها مشخص شود و اینکه آیا رشد بیش از حد وجود دارد یا نه. اگر چه این تست به طور مستقیم باکتری‌های موجود را ‌اندازه‌گیری می‌کند، اما اشکالات و نقایص دیگری نیز دارد.  مشکلات و سختی‌های آزمایش کشت باکتری عبارتند از: ایجاد مزاحمت و سختی می‌کند؛ نمونه ممکن است با باکتری‌های دیگر در مری یا دهان آلوده شود؛ و ‌اندوسکوپ تنها می‌تواند به بخش فوقانی روده کوچک برسد، زیرا ممکن است رشد بیش از حد باکتری‌ها، مربوط به قسمت پایین‌تر دستگاه گوارش باشد.
 

چگونه سیبو درمان می‌شود؟

روش پیش‌گام که توسط اکثر پزشکان سنتی برای سیبو استفاده می‌شود، آنتی‌بیوتیک‌ها است. ugmentin و Xifaxan  دو مورد از آنتی‌بیوتیک‌های رایجی هستند که تجویز می‌شوند؛ معمولاً برای یک تا دو هفته. با این حال، بعضی از مردم، بعد از تمام شدن دوره درمان آنتی‌بیوتیک‌ها، عود و بازگشت بیماری را تجربه خواهند کرد، و باید درمان را تکرار کنند. از این رو، ممکن است آنتی‌بیوتیک‌ها بهترین یا تنها راه‌حل برای درمان سیبو نباشند.
آنتی‌بیوتیک‌ها دارای عوارض جانبی هستند که از خفیف تا شدید درجه‌بندی می‌شوند. عفونت‌های مخمری، عوارض جانبی رایج مصرف آنتی‌بیوتیک‌ها هستند. از آن‌جایی که آنتی‌بیوتیک‌ها، باکتری‌ها و سایر میکروب‌ها را تصادفاً از بین می‌برند، تمایل دارند تا باکتری‌های خوب که مخمر کاندیدا را در شرایط عادی مهار و کنترل می‌کنند را از بین ببرد. در مقیاس بزرگ‌تر، استفاده منظم از آنتی‌بیوتیک‌ها توسط مردم - و هم‌چنین در مواد غذایی حیوانات - سبب ایجاد بسیاری از انواع باکتری‌های مقاوم در برابر آنتی‌بیوتیک می‌شود، که یکی از مهم‌ترین نگرانی‌های بهداشتی در سراسر جهان است.
روش‌های طبیعی برای رو‌به‌رو شدن با سیبو و دیگر مسائل مربوط به دستگاه گوارش وجود دارد که می‌توانند با پزشکی سنتی موجب بهبود و درمان بیماری شوند.
 

رویکردهای طبیعی در برابر سیبو

اگر می‌خواهید با روش‌های مکمل برای درمان متعارف سیبو بپردازید، برخی از تغییرات غذایی در کنار مکمل‌های طبیعی، پروبیوتیک‌ها و عادت‌های شیوه زندگی وجود دارد که می‌تواند علائم شما را برطرف کند.
 

رژیم غذایی سیبو می‌تواند باعث کاهش علائم شود

تغییر رژیم غذایی شما یک راه آسان و طبیعی برای کاهش علائم مربوط به سیبو می‌شود. پزشکان ناتروپاتیک یک برنامه غذایی متفاوت را فراهم کردند که ممکن است نشانه‌های سیبو را کاهش دهد یا آن را مهار و کنترل کند. اولین گزینه، رژیم غذایی کربوهیدرات خاص (SCD) است که در آن تمام کربوهیدرات‌های پیچیده را باید کنار بگذارید، که شامل دانه ها، لوبیا و سایر حبوبات، قندهای پیچیده و نشاسته می‌شود. در عوض، گوشت، ماهی، آجیل، سبزیجات و میوه‌های کم‌شیرین مصرف کنید. مبتکر و خالق این رژیم غذایی، سیدنی وی.‌هاس، کودک بیماری را که از مشکلات دستگاه گوارش رنج می‌برد، درمان کرد و رویکرد تغذیه کودک را‌ بهبود بخشید.
دومین گزینه که برای رژیم سیبو  توصیه شده است، رژیم غذایی سندرم روده و روان (GAPS)  نامیده می‌شود که تمام لوبیا‌ها، غلات، سبزیجات نشاسته ای، لاکتوز و شیرینی‌ها را به استثناء عسل حذف می‌کند. رژیم GAPS مدل تغییر‌یافتهSCD  است که شامل سه بخش است: رژیم غذایی، سم‌زدایی و مکمل پروبیوتیک، اسید‌های چرب ضروری، ویتامین A و آنزیم‌های گوارشی.
گزینه سوم، رژیم غذایی حاوی مقادیر کمتری از FODMAP است. FODMAP کربوهیدرات‌ها و الکل‌های قندی هستند که بدن نمی‌تواند آن‌ها را به خوبی هضم کند. با اجتناب از آن‌ها، باکتری‌ها از بین می‌روند و بدن می‌تواند بهبود یابد.
دیگر راه‌کارهای مفید شامل رژیم غذایی بدون گلوتن است. گلوتن ممکن است باعث افزایش نفوذپذیری روده شود که منجر به سندرم روده تحریک‌پذیر می‌شود. ورزش یک عادت خوب زندگی است که گردش خون و در نتیجه هضم را بهبود می‌بخشد.
 

 بیشتر بخوانید: بیماری‌های سیستم گوارش در طب سنتی


درمان‌های گیاهی و مکمل‌های غذایی برای  سیبو

درمان گیاهی ممکن است برای سیبو موثر باشد.  بر اساس یک تحقیق، 46 درصد از افراد مبتلا به سیبو که از طب گیاهی استفاده می‌کردند، بعد از درمان گیاهی سیبو،  نتیجه آزمایش  سیبو آن‌ها منفی بود؛ در مقایسه با 34 درصد که نتیجه آزمایش سیبو آنها، پس از استفاده از آنتی بیوتیک‌ها منفی بود. داروهای گیاهی مورد استفاده در این تحقیق، حاوی ‌ترکیبات متعددی از قبیل روغن مایع، Pau D'arco، برگ گل مریم لیمو و روغن تیره قرمز است.
مکمل‌هایی که حاوی گیاهانی مانند روغن پونه، آویشن و عصاره بربرین هستند نیز برای کنترل علائم سیبو ایده‌آل هستند.  زردچوبه، که دارای ویژگی‌های تسکین‌دهندگی است، ممکن است علائم سیبو را کاهش داده و سلامت روده را حفظ کند. برخی تحقیقات نشان می‌دهد که مکمل روی - کارنوسین می‌تواند به مشکلات مربوط به روده کمک کند.
اگر مشکل سیبو شما با کمبود ویتامین همراه باشد، ممکن است مصرف مکمل‌ها سودبخش باشد. کمبود ویتامینB-12  مشکلی شایع در افراد مبتلا به سیبو است؛ علاوه بر این، ممکن است این بیماری موجب کمبود آهن و ویتامین A، E،K  و D نیز شود.
 

پروبیوتیک موثر در درمان سیبو

مکمل حاوی پروبیوتیک‌ها و پری‌بیوتیک‌ها برای بیماری سیبو مفید است، زیرا موجب سلامت روده می‌شوند، ارگانیزم‌های مضر را کنترل می‌کنند و تحریک و قرمزی را تسکین می‌دهند. مصرف غذاهای غنی از پروبیوتیک یا مکمل‌های پروبیوتیک هم‌چنین می‌تواند به بهبود سلامت روده کمک کند.
در واقع تحقیقی نشان داده است که پروبیوتیک درد و ناراحتی شکمی را تسکین می‌دهد و روشی موثر برای درمان سیبو است. علاوه بر این، تحقیق دیگری نشان داد که پروبیوتیک‌ها در درمان سیبو  بیش از 30 درصد موثرتر از آنتی بیوتیک‌ها هستند.
 

اجتناب از  سیبو

اگر بتوانید ازسیبو به طور کامل دوری کنید بهتر است. از یک رژیم غذایی مغذی و گیاهی بهره ببرید و از رژیم‌های غذایی با شکر و غذاهای فرآوری‌شده دوری کنید. سلامت خود را با تناسب اندام، مدیتیشن و کم‌خوری حفظ کنید.
برای ارتقاء و رشد روح، بدن خود را سم‌زدایی و انرژی خود را تقویت کنید؛ پاک‌سازی کامل روده با رژیم غذایی پاک‌کننده روده یکی از اقداماتی است که می‌توانید انجام دهید. بسیاری از افراد، تمیز کردن روده به طور منظم را، بخش ضروری حفظ سلامت روده می‌دانند. آنچه روشن است این است که در صورتی بدن سالم خواهید داشت که یک روده سالم داشته باشید.

برگرفته از سایت:  Food Articles – Global Healing Center.url